"Schilderen en dichten wordt op dezelfde manier bedreven als de liefde in een volledige omarming. Alle behoedzaamheid over boord gooiend houd je niets achter." ~ Joan Miró 

Schilderen is iets dat opborrelt diep in mezelf. Een scheppingsdrang en levensbehoefte. Het verlangen, het vermogen om aan een stroom emoties een visuele vorm te geven. Diepe emoties, hoe buitensporig ook, vertolken in een overtuigende picturale gewaarwording. Beelden uit het onbewuste geprojecteerd. Mijn innerlijke gevoelswereld, die tracht te communiceren vanuit de ziel.
Gevoelens vertalen in vorm en kleur tot op het punt waarop het mij in een bevrijdende roes brengt.

Bij elk abstract schilderij wordt er iets herboren, het is grenzeloos, vrij en onberekend.
Ik zie wat ik wil zien en wat ik wil zien wordt niet bepaald door onontkoombare optische wetten. Het abstracte schilderij laat elke vorm los. Hevige kleurenvlekken nemen vluchtige vormen aan en stralen licht uit. Wat ik vooral zoek is expressie. Het expressieve aspect van kleuren ervaar ik op een zuiver instinctieve manier

Om een herfstlandschap te schilderen probeer ik me niet voor de geest te halen welke kleuren het best bij dat seizoen passen. Ik laat me alleen inspireren door het gevoel dat dit jaargetijde bij me oproept. Kunst is niet het toepassen van schoonheidsregels maar wat gevoel uitdrukt. Als ik van een persoon hou ga ik niet zijn ledematen meten. Ik heb lief met mijn verlangens. 

Wanneer ik in mijn schilderij ben laat ik mijn ongebreidelde fantasie de vrije loop en ben ik onberekend ; er ontstaat een automatisme als in een roes. Vaak een soort action painting. 

Daarna neem ik afstand en pas na een periode van kennismaking zie ik waarmee ik bezig was. Ik ben niet bang om veranderingen door te voeren, of om het beeld te verbreken en te transformeren tijdens het creatieve proces.
Mijn werk evolueert voortdurend. Soms maak ik vijf schilderijen op een schilderij. Elk schilderij bezit een leven op zichzelf. Ik probeer dit leven door te laten komen.
Ik wil deel worden van het schilderij door er omheen te lopen en er van alle kanten aan te werken zoals de Indianen hun zandschilderingen maakten.

Ik ben niet op zoek naar een schildersideaal en kies de stijl die past bij de stemming van het moment, steeds verlangend naar harmonie, licht en sfeer tot het mij bevredigt.
Mijn werken vormen een combinatie van een haast sober beeld en poëzie, terwijl andere doeken uiteenspatten tot een pure vuurzee van kleuren. Andere schilderijen lijken flarden van een zielenleven op te roepen.
Schilderijen hoeven geen ingewikkelde uiteenzettingen. De toeschouwer van mijn werk laat ik graag vrij in zijn eigen interpretatie ervan. Door naar een abstract schilderij te kijken komt de waarnemer los van geconditioneerd denken en ondergaat hij mijn werk zoals hij een muziekstuk ondergaat.

Carine de Meester